کاربرد زیورآلات در زندگی انسان نخستین

انسان نخستین، در ابتدا هر ابزاری را با توجه به کاربرد آن و نیاز روزمره ی خود می ساخت. مانند ابزار های شکار یا ابزار هایی که برای دفاع از خود و قبیله در برابر حمله حیوانات وحشی نیاز داشت. برای ساخت این ابزارها، از سنگ، استخوان حیوانات شکار شده و... استفاده میکرد.

با گذشت زمان، ابزار علاوه بر جنبه کاربردی، جنبه ی زینتی نیز به خود گرفت و انسان آموخت که می تواند با ابزار های گوناگون و با الگو گرفتن از پدیده های پیرامون، محیط زندگی خود و همچنین پوشش بدن خود را بیاراید.

الگو های انسان نخستین برای ساخت دست سازه هایش، عموما شامل نقوش گیاهان، حیوانات، صحنه های شکار و آیین هاست.

در ابتدا، این آرایش و تزیینات، بیشتر در بین مردان رایج بود. در آن زمان، مردان خود را با رنگ هایی که از طبیعت میگرفتند، می آراستند و یا گاهی با زخم و جرح بدن، سعی در آراستن داشتند.

از سمتی، انسان نخستین برای هر پدیده ای در جهان، به دنبال علت و توجیه متناسب بود و گاه چون دلیلی نمی یافت، برای آنها علتی ماورائی متصور بود. آهسته آهسته آیین ها شکل گرفتند تا او به ستایش نیروهای ماورایی و گاه حتی دفع آنها بپردازد.

برخی از زیورآلات، در این آیین ها نیز کاربرد داشتند. انسان در آن زمان برای قدرت گرفتن، مقابله با نیرو های شر، دفع بلا و... از زیورآلات و آراستن بدن بهره میبرد.

رفته رفته، با پیشرفت ابزارهای انسان آگاه شدن او نسبت به جهان پیرامون، امکانات برای ساخت و تهیه زینتی ها بیشتر شد و او به مرور سلیقه و انرژی بیشتری نیز برای ساخت زینتی ها گذاشت.

گفتنی است که جنس زیورآلات ساخته شده در این دوران، بسته به محیط جغرافیایی آنها، در هر منطقه متفاوت است. بطور مثال، ساکنین مناطق ساحلی، بیشتر سازه هایشان از جنس صدف و سنگ های ویژه آن منطقه و استخوان ماهی ها بوده است. یا زیورآلات ساخته شده توسط انسان های ساکن مناطق جنگلی، بیشتر از استخوان حیوانات آن منطقه، عاج و شاخ و حتا پوست آنها و یا پر پرندگان بوده است.

با گذشت زمان، انسان دریافت که با استخراج سنگ هایی قیمتی همچون الماس و فلزات گرانبها مانند طلا می تواند زیورآلات زیباتر و ظریف تری را بسازد. بنابراین ساخت تاج سر، گوشواره، انگشتر، حلقه بینی، النگو و... طلا و قیمتی آغاز شد.

همچنین طبقه اجتماعی نیز وارد داستان شد. به این معنا که هرچه فرد و اعضای خانواده اش از زیورآلات و آراستنی های بیشتری استفاده میکردند، به این منظور بود که از جایگاه اجتماعی بالاتری برخوردارند.

بدین معنا که، بطور مثال، رئیس قبیله و خانواده وی، می بایست زینتی های بیشتری به خود می آویختند.

امروزه اما، زیورآلات علاوه بر جنبه کاربردی و زینتی، به علت گران بها بودنشان، جهت سرمایه گذاری نیز مناسب می باشند.